İki Şampiyon
bir HOCA!
Las Vegas’a gelirken, uçakta Federasyon Başkanı Musa Aydın çok iddialı olamasa bile Rıza Kayaalp’i teleffuz etti. Ağzından Selçuk Çebi’de çıktı ama pekde, iddialı biçimde değidi. Kürsü bekliyordu Başkan. Fakat ikisi birden peşpeşe gelince, zembereği bozulmuş saat gibi gözünden yaşlar damla damla süzüldü. Elbette madalya istemekle gelmiyor. Hele hedefte altın varsa, bunu başarmak, özveri, inanç, çalışma ve disiplin ön plana dayanıyordu. Selçuk Çebi ile Rıza Kayaalp günümüz güreşini benliğine sindirmiş. Rakipler analiz edilmiş, taktik varyasyon defalarca çalışılmış ve başarı için mindere çıkılmış. Finale gelene kadar iki güreşçide bunu açıkça gördüm. Hele müsabaka sonrası verilen tutarlı demeçler, uluslar arası basına gönderilen mesajlar, futbolcuların dil,ine pelesenk olan, “Önümüzdeki maçlara bakacağız ucuzluğunda değidi. Her satırda bir anlam, bir mesaj yatıyordu. Diğer sporcuların köfteden söylediği, “Allahın izniyle tüm madalyaları alırım” tarzı hiç değidi. Aksine yapılan bilimsel çalışmanın mindere yansıyan örneğinden bahsediliyordu. Her ikisininde yolu açık olsun. Ama bu iki Greko-Romenci’de madalya yolunda yalnız bırakılmasın. Yanına Cek İldem gelsin, Yunus Özel iştirak etsin. Abdulsamet Günal’da destek versin.
İki final bitti, bir köşede sessiz sedasız ağlayan Teknik Direktör Salih Bora’yı gördüm. Yıllardır 48 kiloda Dünya minderlerinde sayısız güreşler attı. Hep ikinci oldu. Bugün kapı gibi iki Altın’lı eseri var minderde. Bazen ulaşamazsınız, kürsü size başka madalyalar verir. Sen çok yaşa benim lepiska saçlım Salih Bora emi.
